(voor informatie over het eerste boek: zie mijn website en De Witte Uitgeverij).
Bij het maken van de tekeningen voor 'Lotte 1’ heb ik af en toe mezelf stiekem als model gebruikt. Daarom vandaag een zelfportret van mezelf als Lotte. Anders hè? Wat ook anders is aan deze tekening: ik heb nu voor het eerst in deze zelfportrettenreeks een foto als voorbeeld gebruikt. De andere portretten zijn allemaal gemaakt met behulp van een spiegel.
Hoi Tineke, leuk jij in een alter ego. Maakt het veel verschil om met een foto of spiegel te werken? En nog een vraag: woon je in een spiegelpaleis :-)
BeantwoordenVerwijderenGroetjes van Ellen.
Hoi Ellen,
BeantwoordenVerwijderenHaha, ik was eigenlijk helemaal geen 'lawaaikind' vroeger, maar nu vind ik het wel grappig om Lotte als mijn alter ego te zien!
Om antwoord te geven op jouw vraag: ja, het maakt ontzettend veel verschil of je met een foto werkt of een spiegel. Ten eerste is een foto al 2-dimensionaal, wat het 'vertalen’ naar een tekening een stuk makkelijker maakt. Ten tweede beweegt een foto niet. Dat lijkt een voor de hand liggend antwoord, maar als je jezelf tekent in de spiegel, moet je steeds van de spiegel naar je blad kijken en terug. Elke keer als je dat doet, verandert je blik. Bovendien moet je op zo'n manier voor de spiegel gaan zitten dat je zowel in de spiegel als op je tekening kunt kijken en ook nog kunt tekenen tegelijkertijd! En nog iets: je kijkt jezelf daardoor altijd aan bij een m.b.v. spiegel gemaakt zelfportret. Dus geen en-profil of achteraanzicht mogelijk. Dat alles maakt het tekenen van een zelfportret in de spiegel ook een stuk moeilijker dan bijvoorbeeld het tekenen van een portret van iemand anders die voor je model zit. (Nu ik dit zo overlees, heb ik het mezelf wel erg lastig gemaakt, lijkt het! Maar dat is ook deel van de uitdaging natuurlijk!)
Om antwoord te geven op je tweede vraag: nee, ik woon (gelukkig!) niet in een spiegelpaleis. Je hebt natuurlijk ook maar één spiegel tegelijk nodig ;-) Ik heb een kleine spiegel (ongeveer 15 x 25 cm) die ik voor me op tafel kan zetten en daarin kan ik precies mijn hele hoofd zien. Als ik mezelf helemaal wil tekenen, moet ik in de badkamer gaan zitten :-)
Je brengt me nu trouwens wel op leuke ideeën: ik zou een keer kunnen experimenteren met twee spiegels in een hoek, om een ander perspectief te krijgen. En lachspiegels! Er is nog zo veel mogelijk...