En nog meer vragen en dingen om over na te denken... Een portret waarin je niet weergeeft wat je ziet, maar alleen wat je voelt (kriebelt het ergens, voelt je mond droog, prikken je ogen?), is dat dan nog een portret? Moet een portret gelijkend zijn of zelfs eruit zien als een gezicht om een portret te kunnen zijn? Wat is interessanter, een visueel gelijkend portret of een portret van gevoel(ens) en gedachten?
A few more experiments from the night-of-sketching: self-portraits in the dark.
And more questions and philosophy... A portrait that shows what you feel (an itch somewhere, dry mouth, tired eyes) in stead of what you can see, is that still a portrait? Does a portrait even need to look like a face to be a portrait? What is more interesting, a visually identifiable portrait or a portrait of senses, feelings and thoughts?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten