Welkom in mijn schetsdagboek!
Als onderdeel van een opdracht maakte ik een tekening van het Droste-effect. Ik tekende twee verschillende versies, maar op de een of andere manier heb ik het gevoel dat ik steeds mezelf heb getekend... Misschien een overblijfsel uit de tijd dat ik elke dag een zelfportret maakte? Wat trouwens alweer tien jaar geleden is, zie ik nu!
Weer eens een paar ‘onderweg-selfies’ (getekend in rijdende auto – als passagier natuurlijk! – m.b.v. de rechter buitenspiegel). In deze portretten heb ik juist wel heel veel lijntjes gebruikt. Lekker krassen...
Bij deze portretten was ik eigenlijk van plan om nog lijnen toe te voegen, maar toen ze waren opgedroogd vond ik ze zo ook wel prima. Best lastig om rechtstreeks met aquarel te werken zonder schets of lijn vooraf, maar een goeie oefening!
Nog steeds onder de indruk van sommige tekeningen die ontstonden uit de tekenmachinerieën in Hasselt, ben ik een heel klein beetje verder gaan experimenteren met tekeningen die met de hulp van wat toeval kunnen ontstaan. Wat als ik een stift aan een lang touw bind, zodat het onmogelijk is om de lijnen echt te sturen? Dit kwam eruit:
Mijn favoriete machine bij de Drawing Days in Hasselt was de ‘Blow Foucault’ van Roger Vervoort en Luc de Baere: een constructie waarmee je een tekenstift kunt aansturen d.m.v. drie blaaspompjes. De tekeningen die hiermee ontstonden, vond ik visuele poëzie:
Geïnspireerd door de tekenmachientjes van de Drawing Days en het idee van het toelaten van een groot toevalligheidsgehalte bij het ontstaan van tekeningen, heb ik vandaag de auto een tekening laten maken: tijdens het rijden (als passagier hoor!) heb ik mijn tekenpen zo licht mogelijk vastgehouden en aan het uiterste puntje. Zo ontstond de tekening door de bewegingen van de rijdende auto.
De afgelopen 3 dagen waren ‘Drawing Days’ in Hasselt (België). Door heel de stad werd er getekend en waren er allerlei exposities en activiteiten te zien. Ik was er zaterdagmiddag en had mijn schetsboek wel bij me, maar dit keer heb ik zelf eens niet getekend. In plaats daarvan, heb ik mijn schetsboek blootgesteld aan allerlei spannende tekenmachinerieën, die opgesteld stonden in het Oud Gerechtshof. Met enkele verrassende resultaten:
De afgelopen weken was mijn balkon veranderd in een soort vlindertuin: de klimop stond in bloei en daar kwamen echt massa's vlinders en bijen op af. Heel bijzonder, zo’n fladderende en zoemende struik! De bijen zijn er nog wel, maar ik denk dat het voor de vlinders intussen te koud is geworden.
Toevallig kreeg ik vanmiddag de vraag of ik deze oude afbeelding nog had: een digitale collage van vlinder-harten die ik ongeveer 25 jaar geleden maakte. En gelukkig heb ik een goed digitaal archief - ha - dus gevonden (!) en hier is-ie:
 |
| Mijn digitale harten-vlinders. |
 |
| De echte vlinders in de klimop. |
