Op de met kleur oververzadigde paneeltjes van gisteren probeerde ik dezelfde ‘truc’ toe te passen als op het eerder verrassend goed uitgepakte schilderij ‘Unexpected Presents’: het hele paneel met witte verf bedekken en dan kijken of er leuke stukjes onder tevoorschijn willen komen. De S van Schatgraven, zeg maar. Helaas kwamen er dit keer geen interessante delen los; blijkbaar doet elk werk toch gewoon lekker wat het zelf wil. Toch ben ik voor mijn gevoel alweer een stapje dichter bij waar het naartoe moet.
On yesterday's color-oversaturated panels I tried the same ‘trick’ that I applied on the work ‘Unexpected Presents’, where it turned out unexpectedly nice: covering the whole panel with white paint and then try and see if some interesting bits will let themselves show underneath. It feels a bit like treasure hunting. However, it didn't work this time. Apparently the work decides for itself what it wants. Still, I feel like I am another step closer to where it needs to go.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten