Dinsdag, en een nachtje slapen

Krassen, krassen, krassen, nog even snel een zelfportretje maken met viltstiftjes laat op de avond. Het ging wel lekker, maar volgens Manlief ging ik nèt iets te lang door: ‘Net was-ie wel leuk, maar nu heb je het verpest,’ zei hij. ‘Kom, we gaan slapen.’
Dat deed ik dus maar: een nachtje erover slapen. En vanochtend vond ik dat hij gelijk had. Dus met zinkwit (acrylverf) eroverheen om het achtergrond-gekras wat af te zwakken. Dat gaf nog een onverwacht bij-effect: de goedkope viltstiftjes die ik had gebruikt zijn niet watervast. Door de verdunde acrylverf loste de inkt van de stiftjes ook gedeeltelijk op, waardoor de kleuren mengden, het gekras minder werd en de tekening meer een eenheid. Nu écht stoppen want dit is eigenlijk het zelfportret van gisteren; vandaag weer tijd voor een nieuwe poging!